Regelmatig krijgen we bij Weylin Tracking een foto doorgestuurd met de vraag of een pootafdruk van een wolf of een hond is. In dit artikel ga ik dieper in op de verschillen tussen de twee. En leg ik tevens uit waarom het van een foto met een enkele prent (ook wel pootafdruk genoemd) eigenlijk erg lastig is om met zekerheid te kunnen zeggen of die achter gelaten is door een hond of een wolf.
Pootafdrukken
Prachtige pootafdruk van een wolf. Foto Welkom Wolf.
Wolvenprenten vallen vooral op door hun grootte. De voorvoet van een volwassen wolf is al snel 9 tot 11 cm lang. De voorvoet is groter dan de achtervoet, en dit is ook een onderscheidend kenmerk t.o.v. van de prenten van honden. Daar verschilt de onderlinge grootte duidelijk minder. Doordat wolven de tenen samenknijpen ontstaat een compacte druppelvorm. Hierdoor kan er een X getekend worden in de prent. Bij honden is de vorm meer rond en heeft het meer weg van een schapenwolkje. Daardoor is er makkelijker een H te tekenen in de prent. Maar er zijn ook honden in goede conditie die de tenen samenknijpen. En daar ontstaat dus het probleem, het onderscheid wordt dan erg lastig.
Het verschil zit hem in de manier van bewegen door het landschap. De doorsnee hond is erg blij dat hij naar buiten kan, en gebruiken die tijd dan ook om hun energie kwijt te raken. Een wolf zal energie willen besparen, en beweegt daarom doel zeker, en niet kriskras in de rondte.
De Draf
De standaard wijze van hondachtigen om afstanden te overbruggen is de draf. Dit is voor hen de meest energie-efficiënte wijze van voortbewegen. Je hebt de filmpjes vast eens gezien, van een jonge wolf die op zoek is naar een eigen territorium. De poten worden diagonaalsgewijs tegerlijkertijd verplaatst. Een wolf kan op deze wijze zó 70 kilometer op een nacht afleggen. Of overdag, als hij nog zó jong is dat hij nog niet geleerd heeft dat hij beter bij mensen weg kan blijven.
Het resultaat is een mooi kaarsrecht spoor. Telkens twee prenten, de achterpoot bovenop de afdruk van de voorpoot. Dit noemen wij een dubbelprent. Soms overlappen de prenten elkaar niet, maar dan staat die van de achtervoet wel dichtbij die van de voorpoot. Dat noemen wij een prentpaar. De prenten staan in een zigzag patroon, met telkens dezelfde afstand ertussen. We meten hierbij de zogenaamde paslengte. Dat is de afstand die een poot aflegt bij het maken van één stap. Telkens gemeten vanaf hetzelfde punt, bijvoorbeeld vooraan de prent bij de nagels. Bij de sporen die ik gemeten heb op de Veluwe was 130 cm een typische paslengte.
Alles komt samen
Nu kunnen we gaan kijken naar het verloop van dat drafspoor. Is die over honderden meters kaarsrecht? Geen even oud spoor van een mens ernaast? Blijft de paslengte lang genoeg? En voldoen de kenmerken van de prenten aan die van een wolf? Dan wordt het wel steeds waarschijnlijker dat het spoor is achtergelaten door een wolf.
Nog meer verschillen
Er zijn nog meer verschillen die kunnen helpen bij de determinatie wolf of hond. Zoals bijvoorbeeld de afdruk van de nagels. Bij veel honden slijten de nagels maar weinig. Het resultaat is dat ze stompe, ronde afdrukken achterlaten waar die van wolf juist scherp zijn. Die leggen lange afstanden af waardoor de nagels slijten en scherpe afdrukken geven.
